Vaker doen

Gek genoeg hoor ik de laatste dagen steeds vaker 'kunnen we dit vaker doen?' En wat doen we nu helemaal? Alles is dicht en we mogen nergens heen. En toch kunnen we genieten. We wandelen veel, we nemen gesmeerde boterhammen mee, bananen, drinken en we gaan. We zoeken een rustig bankje waar we onze boterhammen opeten, als we een speeltuin tegenkomen waar niemand speelt, kunnen ze lekker in de speeltuin spelen. Het zijn simpele dingen, maar de kinderen genieten er schijnbaar enorm van.

Omdat we eigenlijk nergens heen mogen, gaan we ook niet met de auto weg. Fietsen doen we wel. Ook weer met eten en drinken mee en dan fietsen we naar het strandje. Van te voren afgesproken dat we er alleen kunnen spelen als het er rustig is. Er is bijna niemand op het strand, dus de kinderen juichen, we zoeken een bankje in de zon, de schoenen gaan uit en we hebben een heerlijke lunch! Het voelt als uit eten.

Daarna voelen we ons uitgelaten en we hebben geen zin om nu al naar huis te gaan. Dus rijden we een zijweggetje in, we komen bij een uitzichtpunt en genieten van wat we zien. We wonen hier al zo lang in de buurt en zijn hier nog nooit geweest!! We rijden verder en komen in een mooi natuurgebied waar de Schotse hooglanders heerlijk met de voeten in het water staan. De kinderen zijn verrukt, het lijkt de dierentuin wel. Ook ik geniet met volle teugen van zowel het uitzicht, als van mijn gezin.

Het is al laat als we thuis komen, ik flans snel een makkelijke pasta in elkaar en we eten samen bij de tv en de kinderen stellen de inmiddels de bekende vraag: kunnen we dit vaker doen???

De coronacrisis heeft heel veel nadelen, maar er zijn ook lichtpunjes, we zijn altijd wel van het genieten van kleine dingen, maar nu is dat nog een tikje meer.